Insulinooporność

insulinooporność - zmiana w reakcji metabolicznych egzogenny lub endogennego insulina. Taki stan może być przyczyną zwiększenia stężenia insuliny w osoczu krwi w stosunku do normalnych wartości dla bieżącej koncentracji glukoza. Pojęcie odporności na insulinę stosuje się do fizjologicznego wpływu insuliny i wpływ insuliny na metabolizm białek i tłuszczu. Naruszenie odpowiedź metaboliczna może występować jako kompleks, a jeden insuliny.

syndrom X - kliniczny zespół oporności na insulinę, czyli kombinację cukrzyca drugi typ, upośledzona tolerancja glukozy, dyslipidemii, otyłość, oporność na insulinę wychwyt glukozy zależny.

Warunek ten zwykle kręci się u osób, które są podatne na nadciśnienie, i otyłość. Insulinorezitentnost zwykle nie uznaje się do zaburzeń metabolicznych.

Powodem oporności na insulinę nie jest w pełni zrozumiałe. Patologie, które prowadzą do tego warunku może rozwijać się na tych poziomach:

• Na poziomie ruchu glukozy
• Receptor (ze względu na zmniejszone powinowactwo receptora lub ilości)
• Wstępnie receptoral (nieprawidłowe insuliny)
• Postreceptorowy (sygnalizacja naruszenia)

Zmiany w poziomie postreceptorowy dzisiaj uważana za główną przyczynę oporności na insulinę. Otyłość odgrywa również rolę. Wysoka aktywność metaboliczną tkanki tłuszczowej wyników w zmniejszonej wrażliwości na insulinę w 30% większego niż ciężar ciała powyżej normy dla podobnych procentach.

patologie

Jednym z etapów rozwoju miażdżyca Jest on uszkodzony śródbłonek naczyniowy, co jest kluczowe dla napięcia naczyń. Normalne poziomy insuliny odpręża ścian naczyniowych ze względu na uwalnianie tlenku azotu. Niezdolność tętnicach wieńcowych reagować na bodźce fizjologiczne prowadzi do naruszenia mikrokrążenia, które obserwuje się u prawie wszystkich pacjentów z cukrzycą. Ze względu na zakłócenia rozpuszczania skrzepów i skrzeplin krwi w oporności na insulinę mogą przyczynić się do miażdżycy. Wynika to z naruszeniem wymiany pewnych czynników krzepnięcia krwi.

Cukrzyca Cukrzyca typu II zazwyczaj ściśle związane z manifestacją insulinooporności. Specjalne komórki trzustki wspierać pożądanego poziomu glukozy we krwi zwiększające wydzielanie insuliny. Rezultatem jest względny hiperinsulinemia. Wyczerpywanie się tych specjalnych komórek beta prowadzi do tego, że rozwój wystarczającej dawki insuliny staje się niemożliwe, zwiększenie stężenia glukozy we krwi i rozwijania hiperglikemia.

Zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej chirurgicznie lub normalizacji masy ciała jest najbardziej skutecznym sposobem zwalczania odporności na insulinę. Można mieć pomoc medyczną, ale to będzie skuteczne tylko przy korekcji masy ciała.