Rzeżączka: objawy i leczenie

zawartość:

• Środek wywołujący chorobę
• Źródła zakażenia i sposoby przekazywania rzeżączki
• mechanizmy rozwoju choroby
• formy rzeżączka
• Objawy rzeżączki
• diagnoza rzeżączki
• leczenie rzeżączki
• Zapobieganie rzeżączki

Gonorrhoea - weneryczną choroby przenoszone drogą płciową oraz przejściem kolumnowych nabłonka uszkodzeń dróg moczowo-płciowych. Jego skrajne zakaźności jest wymieniona w Starym Testamencie i traktaty w greckich uczonych. Po raz pierwszy termin „rzeżączka” została zastosowana w II wpne Roman chirurg i filozof Galen, który błędnie nazywany izolacja męskiej cewki moczowej „semyatecheniem» (Gonos - nasienne, aparatu RHEOS - Flow).

Dla rzeżączki, nie ma różnicy płci i statusu społecznego, jak również jego ofiarą może stać się jak małe dziecko i dorosłego. Według statystyk Światowej Organizacji Zdrowia, każdego roku to podstępna choroba dotyka około ćwierć miliarda ludności świata. Wynika to z faktu, że czynnikiem sprawczym jest wysoce odporna na niektóre leki, jak również znaczącą rolę w rozprzestrzenianiu się infekcji podano przyczyny orientacji społecznej i czynników behawioralnych (dobrobyt homoseksualizmu, prostytucji i zwiększona rozwiązłość).

Ryzyko rzeżączki to osoby w wieku 17 do 32 lat, aktywnych seksualnie nastolatków, a także ludzi, którzy mają wielu partnerów seksualnych, a nie za pomocą środków ochrony osobistej.

Środek wywołujący chorobę

Patogenem jest Neisseria gonorrhoeae, który został otwarty w 1879 roku. Ten zobowiązać zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych pasożytów, osiągając długość 1,5 mikrona, które nie mają mobilności i nie tworzy zarodników. Pod mikroskopem celem jest to Diplococcus pary, przypominający ziarna kawy lub ziarna, naprzeciwko siebie z wklęsłych powierzchni i oddzielone od siebie wąską Szczelinowy otwór. Rozmnażanie odbywa się poprzez podzielenie gonococcus pośredniego prostopadłe szczeliny znajdujące się pomiędzy parami ziarniaki.

Uwaga: świeżego rzeżączki charakteryzuje wewnątrzkomórkowej lokalizacji Neisseria gonorrhoeae i przewlekłe - zewnątrzkomórkowej.

Gonokokk - jest to specyficzny ropa ludzki pasożyt, który może przenikać nie tylko w białych krwinek, ale również w większych komórkach bakteryjnych. Jego korpus jest otoczony przez membranę z zewnętrzną warstwę zawierającą szereg białek strukturalnych. Natomiast membrana zabezpiecza gęstego wielowarstwowego kapsułki. Na zewnętrznej stronie cylindrycznego cienką gonococcus umieszczone mikrofilamentów (alkoholu). Z ich pomocą patogen przylega do komórek nabłonka śluzówki układu moczowo-płciowego.

W niekorzystnych warunkach może to gonococcus stanowią kątowniki (wchodzą w stan uśpienia). W ten sposób, jest w stanie przeżyć w procesie oczyszczania, a następnie powoduje nawrót choroby.

Źródła zakażenia i sposoby przekazywania rzeżączki

W większości przypadków gonorrheal infekcja przenoszona drogą płciową (do kontaktów płciowych). W tym przypadku, źródłem zakażenia działa chorego cierpiącego bezobjawowej lub łagodnej postaci rzeżączki.

Wnikając w organizmie mężczyzny, gonokokowego flory powoduje zapalenie śluzówki cewki. W organizmie kobiety infekcja wpływa na cewkę moczową, przedsionek i kanału szyjki macicy i dziewczynek - sromu i pochwy.

W homoseksualistów pasywnych często staje się celem infekcji odbytnicy (jest pokonany w dziewcząt i kobiet rozwijać wskutek płynącej wydzieliny z zakażonych narządów płciowych).

W kontakcie ustno-genitalne gonokokowe infekcje mogą mieć wpływ na błony śluzowe jamy ustnej, gardła i migdałków. Niektórzy eksperci twierdzą, że rzeżączka gardłowej może rozwijać się w wyniku nawet pocałunkiem, a u małych dzieci czasami zarazić nieżytu nosa lub zapalenia jamy ustnej rzeżączkowym etiologię przez brudne ręce.

Gdy poślizg rzeżączkowym narządów rzeżączkowym oczu rozwoju chorób oczu, a jeśli cierpią z powodu rzeżączki ciężarnej kobiety w połogu zagraża spojówek gonorrheal niemowlę.

Ze względu na kontakt z zainfekowanym płynem owodniowym płodu może wystąpić zakażenie wewnątrzmaciczne, a także niektórzy eksperci pozwalają krwiopochodnej wewnątrzmacicznego zakażenia (gonokokkemiyu).

Pośrednia droga zakażenia: w ogólnych przedmiotów gospodarstwa domowego, pościel, ręczniki, zakażone gąbki, i tak dalej.

mechanizmy rozwoju choroby

W zależności od położenia początkowego wdrożenia rzeżączkowym zakażeń rozróżnić następujące rodzaje rzeżączki:

1. Narządów (narządów moczowych gonorrhea);
2. Extragenital (gonorrheal choroby oczu, gardła i odbytnicy);
3. Rozsiane lub przerzutowym (skomplikowane gonorrhoea).

Po penetracji gonokokowe infekcje w organizmie gospodarza pasożyta swojego nowego prawie natychmiast za pomocą pili (dołączyć strefy) są przymocowane na stałe do komórek nabłonkowych i w ciągu 1-2 dni od patogenu, mogą być wykryte w próbach laboratoryjnych. Charakterystyczne zmiany gonokokowe niekompletny fagocytozę prowadzi do żywych mikroorganizmów, które są przemieszczane w podnabłonkowym warstwy gdzie powstałych kolonii i powodując rozpad nabłonka wnikają do narządów limfatycznych, naczyń krwionośnych. W związku z tym, w miejscu ich akumulacji fagocytów szczytu, z powodu występuje w rozładowania cewki (wysięku zawierającego dużą ilość środka) i warstwy znajdującej się pod nabłonkiem - infiltracji, który może być w sposób ciągły utrzymywane nawet po śmierć pasożyta. Często nie ma wymiany z infiltrację tkanki blizny, a następnie tworząc zwężenia (Zwężenie cewki moczowej).

Pomimo faktu, że gonokoków nie może poruszać się niezależnie, zapalenie stopniowo obejmuje nowe obszary górnej warstwy błony śluzowej w wyniku chłonnego rozprzestrzeniania się patogenu.

formy rzeżączka

W praktyce medycznej, rzeżączki jest podzielona na ostre i przewlekłe zapalenie. Aby dołączyć ostrych przypadków klinicznych, które nie trwają dłużej niż dwa miesiące. Patologiczny proces występujący więcej niż dwa miesiące, zdiagnozowano przewlekłą rzeżączki. Według ekspertów, jedynym kryterium morfologicznego przejścia ostrym do postaci przewlekłej, jest powstawanie w cewce moczowej głębokości kieszeni infiltracji i tworzenia się tkanki włóknistej.

Należy podkreślić, że w praktyce czasami występuje Venereologists bezobjawowe rzeżączkę. Ten proces patologiczny, który nie powoduje odpowiedź zapalną błony śluzowej. W niektórych przypadkach choroba bezobjawowa nie jest niczym innym niż choroba z dłuższym okresie inkubacji, na końcu którego są charakterystyczne objawy kliniczne.

Objawy rzeżączki

Objawy rzeżączki u kobiet

Dla Patologia ta charakteryzuje się wieloogniskowych i słabo zaznaczone objawy (co wynika z cech anatomicznych żeńskiego przewodu moczowo-płciowego). Tak często się porażką ankiecie kobiet gonorrheal, nie towarzyszył subiektywne odczucia mogą być wykrywane jednocześnie w kilku miejscach.

Lekarze wyróżnić dwie odmiany kliniczne „żeńskiej” rzeżączki:

Gonokokowe porażka niższy Podział układu moczowo-płciowego (sromu, pochwy, zapalenie cewki moczowej, zapalenie przedsionka, Bartoline, endocervite).

Rosnące rzeżączki (górna część na choroby dróg oddechowych). W tym przypadku, kobieta może być zdiagnozowane z rzeżączkowym zapalenie jajowodów, macicy, jajnika i pelvioperitonit.

Najbardziej charakterystyczne cechy choroby dolna podziału układu moczowo-płciowego to zaczerwienienie, obrzęk z cewki moczowej, świąd i palenie w pochwie, bolesne oddawanie moczu oraz grubą śluzowo-ropne odprowadzania z kanału szyjki macicy.

Gdy rozwój rosnąco pacjentów rzeżączka skarżą się na ból w dolnej części brzucha, nudności, wymioty, gorączka do 39 stopni, bolesne oddawanie moczu i nieregularne miesiączki. Może też czasami wystąpić biegunka.

Należy podkreślić, że z powodu aborcji, brzmiące macicy i innych procedur ginekologicznych, zakażenie może rozprzestrzeniać się poza wewnętrznego macicy os.

Objawy rzeżączki u mężczyzn

Kiedy „męski” rzeżączka obserwowane przeważającą zaangażowania cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej). A zatem, pacjenci skarżą się silny ból cięcia powstałych podczas oddawania moczu i wyglądu wydzielin ropnych, które mogą różnić się intensywnością.

W zależności od nasilenia objawów choroby cewki moczowej może być ostre, podostre i bezwładny.

W ostrej formie oznaczone obrzęk i zaczerwienienie gąbki cewki moczowej, w ciągu dnia na kanał cewki moczowej wyciek zielonkawożółta ropa, a tam są skurcze i pieczenie podczas oddawania moczu.

Na przedniej ostrego bólu gonorrheal moczowej opisany na początku w oddawaniu moczu i zmian w całej cewki moczowej (ostry) całkowitej bolesne wrażenia powstają w celu oddawania moczu. W tym drugim przypadku, może być też częste oddawanie moczu, bolesne erekcji i mokre sny. W przypadku ekspresji w obserwowanym gonorrheal wydzieliny ropne zapalenie zanieczyszczeniami krwi i rozwija gemospermiya (krew, nasienie).

Bez prawidłowego leczenia ostrego zapalenia cewki moczowej może poruszać się w fazie podostre, na której nie obserwowano obrzęku i przekrwienia gąbki cewki moczowej. Ból przy oddawaniu moczu i ropa lub ropna wydzielina-surowiczy w tym stadium choroby są małe i często pojawiają się dopiero po przespanej nocy.

Podczas etapu podostre zapalenie cewki moczowej mogą śledzić torpid jeszcze mniej widocznych objawów klinicznych. Na tym etapie istnieje tylko skromny wybór w godzinach porannych lub po naciśnięciu na cewkę moczową.

Należy podkreślić, że brak odpowiedniego leczenia wpływ zatoki i periurethral łojowych, co prowadzi do rozwoju wielu powikłań. Najczęstszym z nich jest zapalenie gruczołu krokowego. Choroba rozwija się w zmiany gonokokowe infekcje cewki tylnej i może przebiegać zarówno w fazie ostrej i przewlekłej postaci.

Zapalenie gruczołu krokowego często towarzyszy zapalenie pęcherzyków nasiennych (pęcherzyki), zapalenie najądrza (najądrzy), balanoposthitis i phimosis (wydłużenie i skurcz napletka).

Znaki extragenital rzeżączka

Przez extragenital postaci infekcji, która znajduje się poza zakresem genitaliach, gardła, i związanej z odbytnicy. Gonorrheal odbytnicy - patologiczny stan, który rozwija się u dziewcząt i kobiet w wyniku wyładowania płynący ropny z pochwy do odbytu lub przyczyn seksu analnego.

W przypadku ostrego zapalenia odbytnicy gonorrheal pacjenci skarżą się na ból podczas defekacji, a także pieczenie i świąd w okolicy odbytu. Niekiedy powstawanie pęknięć w kale można mieszać we krwi. Oznaczono zaczerwienienie w okolicy odbytu po iw fałdach skórnych stwierdzono nagromadzenie ropy.

Zapalenie gardła i migdałków rzeżączkowym wynikające z kontaktu oralno-genitalne, można wykryć tylko za pomocą badania bakteriologicznego, ponieważ nie mają one typowe cechy charakterystyczne.

Rozsiane zakażenie gonokokowe

Tego rodzaju stan patologiczny występuje, kiedy wzbudzenie z pierwotnego miejsca infekcji przedostaje się do krwiobiegu. Często gonokoków krwi pod wpływem naturalnych czynników matrycy odporności, ale w niektórych przypadkach zaczynają się tam rozmnażać, a przy przepływie upadku krwi do różnych tkanek i narządów, powodując uszkodzenie wątroby, stawów, opon, skóry i wsierdzia.

Należy podkreślić, że rozprzestrzenianie się patogenu nie zależy od stopnia wirulencji mikroorganizmu lub charakteru ogniska pierwotnego. Zazwyczaj występuje w stanach z niedoborem odporności, czas trwania bieżącego nierozpoznane infekcji niewystarczające do obróbki, jak i podczas ciąży, w wyniku manipulacji instrumentalnej lub z powodu stosunków seksualnych, wywołało szkody śluzówki.

W praktyce klinicznej są 2 formy rozsianej infekcji rzeżączkowym: lekkie i ciężkie. W przypadku łagodnej postaci choroby charakteryzującej wspólnym zespole, a w ciężkiej sepsy u pacjenta, któremu towarzyszy zapalenie wątroby, zapalenie osierdzia lub zapalenie opon mózgowych.

rzeżączka oko

Jest to jeden z objawów rzeżączki, która występuje najczęściej u niemowląt (gonokokowe zapalenie oka, ciała rzęskowego, gonokokowego zapalenia spojówek). W tym przypadku, do zakażenia dochodzi w życiu płodowym lub w czasie przejścia przez zakażonej matki narodziny kanał. Kiedy wewnątrzmaciczne zakażenie objawy choroby występują w pierwszym dniu życia.

Dla rzeżączkowym znaków spojówek zaczerwienienie i obrzęk powiek, obfity wyciek ropny z oczu i światłowstręt. Nieleczona proces stosowany do infekcji rogówki. W konsekwencji, nie ma obrzęk, niewyraźne, owrzodzenie i infiltracji rogówki.

W przypadku, gdy gonokokowe infekcje przenosi się na błony wewnętrznej części oka rozwija się zapalenie oka, wiążące konsekwencji owrzodzenia i blizny, która może ostatecznie prowadzić do ślepoty.

diagnoza rzeżączki

Rozpoznanie choroby opiera się na wywiad chorobowy życia seksualnego pacjenta i obecności chorobotwórczych objawów zapalenia.

Jest to obowiązkowe w obu płci badanych wydzielina z narządów płciowych. Jednocześnie kobiety mogą być przypisane do studiowania rozładowania Bartholin dławik, pudła kasetonów, ściany pochwy i szyjki macicy. Mężczyźni w niektórych przypadkach, badanie pokazuje, wydzielanie prostaty i pęcherzyków nasiennych, wody do mycia z odbytnicy, a także badanie luk i gruczołów cewki moczowej.

Diagnoza „rzeżączki” jest ustawiony, gdy zostanie wykryty wyładowanie w badanym patogenem. Aby to zrobić, kilka technik stosowanych w laboratorium:

1. bacterioscopy. Do tej pory, to jest najczęstszym sposobem dostarczania badanie dwusuwowych rozdzielone, jeden z nich (za około mikroskopii) barwionych błękitem metylenowym i drugi (umożliwiające jednoznaczne zidentyfikowanie patogenu) - gram. Przy określaniu obojgu wymazów typowe formy rzeżączki, analiza za pozytywne.

2. Metoda hodowli. Niestety, ze względu na swoją różnorodność, agent nie zawsze mogą być identyfikowane z badaniem mikroskopowym. Zatem rozpoznanie bezobjawowej gonokokowe infekcje rutynowym sposobem hodowli. Ta technika przewiduje wykorzystanie mediów kultura, jest to „złoty standard” do wykrywania Neisseria gonorrhoeae.

3. diagnostyka PCR. Metoda ta jest oparta na detekcji DNA patogenu w materiale biologicznym.

4. reakcją amplifikacji za pośrednictwem transkrypcji. Ta stosunkowo nowa technika, która ma wyższą czułość niż PCR i innych technik amplifikacji. Dzięki niemu możliwe zidentyfikowanie mieszka patogenu, nawet w bardzo małej ilości materiału, co pozwala na kontrolowanie wyników leczenia.

leczenie rzeżączki

Eksperci nie zachęcam, aby spróbować wyleczyć rzeżączkę sama, gdyż często są to działania nieprzemyślane są najeżone przejścia choroby w postaci przewlekłej. Należy zauważyć, że wykrycie rzeżączkowym infekcji u pacjenta, wszystkich partnerów seksualnych, którzy mieli kontakt z nim przez dwa miesiące, podlega badaniu i leczeniu. W tym okresie, kategorycznie zakazuje wszelkich kontaktów seksualnych, a także w kierunku przeciwnym do odbioru i konsumpcji alkoholu tłuszczowego, pikantne i wędzonych produktów spożywczych.

Rzeżączka Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwbakteryjnych. W ciągu ostatniej dekady, gonococcus nabyta oporność na antybiotyk penicylina, a zatem na obecnym etapie pacjenci zaczęli powoływać inne grupy leków przeciwbakteryjnych zabrudzenie oraz działanie bakteriobójcze.

W stanie świeżym ostre rzeżączki często wystarczające leczenie przyczynowe, działając na przyczynę choroby, jednak skomplikowany przez rozwój i utajone zakażenie przewlekłym gonorrheal pacjentów przypisanych kompleksowe leczenie po wstępnego określenia podatności do konkretnej kompozycji przeciwdrobnoustrojowej.

Uwaga: kobiety w ciąży, matki karmiące oraz dzieci poniżej 14 lat jest przeciwwskazane fluorochinolony i aminoglikozydy, więc ta grupa pacjentów, terapia patogenetyczne jest bardzo indywidualne.

Jeśli kobieta w ciąży jest chory na rzeżączkę, zaraz po urodzeniu jest prowadzone leczenie zapobiegawcze.

Z formy mieszane zakażenia centralnej oczyszczalni jest połączony z immunoterapią, fizjoterapeutycznych oraz w procedurze.

Po ukończeniu tego kursu, po zniknięciu z charakterystycznych objawów choroby, pacjenci spędzają kilka uzupełniających badań z wykorzystaniem różnego rodzaju prowokacje.

Zapobieganie rzeżączki

1. Stosowanie środków ochrony osobistej;
2. Przestrzeganie zasad higieny osobistej;
3. Korzystanie z losowo po niezabezpieczonym stosunku seksualnym specjalnym antyseptycznym (chlorheksydyny miramistina i wsp.)
4. Regularna diagnostyka STD u osób, które często zmieniają partnerów seksualnych.
5. Wymaganych badań profilaktycznych pracowników żywności, dzieci i placówki medyczne.
6. Obowiązkowe badania dla rzeżączki u kobiet w ciąży.
7. edukacji zdrowotnej wśród ludności wąskich specjalistów.